به نقل از «آنا»

کسب مرجعیت علمی نیازمند برنامه ریزی و سیاست‌های حمایتی ملی است

تاریخ انتشار: ۳۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۷۶۱۴۳

به گزارش خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، ابراهیم صالحی عمران رئیس انجمن آموزش عالی ایران با محوریت مرجعیت علمی یادداشتی به خبرگزاری آنا ارائه داد. 

 توسعه علم و دانش همواره به عنوان یکی از زیربنا‌های اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشور محسوب می‌شود، به همین علت در نقشه جامع علمی کشور مرجعیت علمی به عنوان یکی از مهم‌ترین افق‌های چشم انداز تاکید شده و دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی کشور باید برای تحقق آن نهضت نرم افزاری توسعه آموزش و پژوهش را بر مبنای کار خود قرار دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

ولی، با وجود تاکید در اسناد مربوط به سیاست گذاری آموزش عالی شاهد افت مرجعیت علمی کشور در منطقه هستیم، بنابراین طرح سوالات زیر و پاسخگویی به آن‌ها جزو مطالبات اصلی کشور به شمار می‌آید:
۱: رتبه بندی وزارت علوم و دانشگاه‌های ایران در سطح بین المللی و منطقه‌ای چگونه است؟

۲- میانگین شاخص توسعه منابع و سرمایه انسانی در ارزیابی‌های بین المللی چگونه است؟

۳_ وضعیت بکارگیری سرمایه انسانی در اقتصاد کشور چگونه است؟ 

۴_ علاوه بر مرجعیت علمی، وضیعت مرجعیت مهارتی دانشگاه‌ها ومراکز علمی و پژوهشی چگونه است؟ و وضعیت آن در مقایسه‌های بین المللی چگونه است؟

بنظر من رقابت علمی یکی از مهمترین و زیباترین رقابت هاست و ارزش مندی خاص خود را دارد و حتی در آموزه‌های اسلامی نیز بر این رقابت تاکید شده است: آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند، برابر هستند؟ (سورہ زمر، آیه ۹)

علاوه بر این، مرجعیت علمی را می‌توان هم از نظر فردی و هم از نظر اجتماعی نهادی یک برتری ارزشی تلقی کرد. بسیار شایسته است که یک فرد به مرتبه بالایی از اعلمیت و توانمندی علمی برسد که شاخص شود و از نظر اجتماعی نیز یک جامعه به یک مرتبه علمی بالا رسیده و شاخص‌های مختلف علمی آن در بین کشور‌ها سر آمد باشد. مطمئنا مرجعیت علمی کشور زمینه را برای بسیاری از تحولات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی فراهم می‌کند؛ لذا دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی نقش بی بدلیل در این رسالت مهم به عهده دارند و در استاد بالادستی هم جایگاه مهمی به آن داده شده، ولی متاسفانه اخیراً بنظر می‌رسد مرجعیت علمی کشور دچار افت شده و من فکر میکنم این افت و از دست دادن مرجعیت علمی کشور در منطقه با توجه به نکات زیر قابل تأمل و بررسی است:

۱_ اعتماد و اعتقاد سیاسی و اجتماعی به علم و کار بردی هایش: مرجعیت علمی در یک جامعه زمانی اتفاق می‌افتد که اعتقاد و اعتماد به علم و کار علمی در جامعه زیاد شود. مرجعیت علمی به یک فضای مطلوب روانی و فرهنگی به علم نیاز دارد. اندیشمندان، دانشمندان و نخبگان علمی باید محترم شمرده شوند. زمانی که علم، نخبگان علمی و دستورات علمی و تفکرات علمی در یک جامعه حاکم شود، خود نبود مرجعیت علمی نیز حاصل می‌شود! توجه به تفکر علمی باید یک ارزش اجتماعی تبدیل شود. علی الخصوص توجه سیاست مداران به مرجعیت علم بسیار اساسی است.

۲_ داشتن طرح و برنامه: مسلماً برای هر اتفاقی و هر نتیجه دلخواه باید برنامه ریزی کرده، نقشه کشید و اجرا کرد. داشتن برنامه‌ای جامع، کلان و استراتژیک یقیناً ما را به مقصود می‌رساند. توسعه علمی در این دنیای پر از تغییر و تحول احتیاج به یکسری برنامه‌های آموزشی و پژوهشی و فناوری دارد. دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی نقش به سزایی در این باره دارند. البته، این برنامه‌ها باید نتیجه محور باشند و آثار و پیامد‌های آموزشی و بژوهشی را مبنای برنامه ریزی استراتژیک خودشان قرار دهند، ولی سوال اصلی این است که آیا اینگونه هست؟ آیا مدیران آموزش عالی به جای توسعه فضای فیزیکی و مادی به توسعه علم و فناوری و کاربردهایش میاندیشند؟ آیا مصوبات هیئت علمی امنا که بالاترین مرجع سیاست گذاری دانشگاه هاست مبتنی برتوسعه علم و فناوری است؟

۳_ فراهم سازی فضای باز علمی: وجود فضا‌های علمی باز و نقادانه نیز بسیار موثر خواهد بود. بها و ارزش دادن به اعضای هیئت علمی دانشگاها، نخبگان و نقادان علمی زمینه مناسبی برای پرورش روحیه علمی و انگیزه علمی ایجاد می‌کند. فراموش نکنیم اساس تمدن اسلامی توجه به دانشمندان، نخبگان و وجود فضای اجتماعی باز علمی است که مسلما این فضا در بستر‌های بین المللی نیز می‌تواند گره گشایی بسیاری از مسائل علمی باشد.

 باز فراموش نکنیم که علم مرز نمی‌شناسد! نمی‌توان و نباید جلوی مبادله علمی گرفته شود. بین الملل سازی آموزش عالی (نه در صرف بلکه در عمل) و بر قراری روابط علمی میان دانشگاه ها، استادان و دانشجویان با سایر کشور‌ها می‌تواند فضای علمی جدیدی را ایجاد کند که نتیجه اش توسعه علمی کشور باشد. بنظرم، برای اینکار نقش محوری دولت در فراهم سازی حمایت‌های معنوی، روانی و مادی می‌تواند چرخش و گردش علم را در درون و بیرون جامعه فراهم کند. به ھر حال کسب مرجعیت علمی هم احتیاج به برنامه ریزی و هم به سیاست‌های حمایتی ملی نیاز دارد و مسلما آثار مرجعیت از نظر اقتصادی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بی شمار است و مسئولان و مدیران سیاسی جامعه باید بدانند اینکار یک نوع سرمایه گذاری بلند مدت مطمن به شمار می‌رود و حمایت‌های مادی و معنوی و تقویت نهاد‌های علمی و دانشگاهی یک نوع اتلاف هزینه و مصرف نیست.

انتهای پیام/

نادیا عابد

منبع: آنا

کلیدواژه: مرجعیت علمی رئیس انجمن آموزش عالی ایران بسترهای بین المللی مرجعیت علمی کشور دانشگاه ها برنامه ریزی مرجعیت علم بین المللی آموزش عالی توسعه علم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۷۶۱۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تسریع در جهش تولید با مشارکت مردم با اجرای کامل برنامه هفتم توسعه

به گزارش خبرنگار جام جم آنلاین یزد، معاون آمار و برنامه‌ریزی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان یزد در نشست تبیین مبانی و احکام برنامه هفتم توسعه کشور با تاکید بر اینکه اجرای کامل این برنامه و به ویژه استقرار نظام درآمد-هزینه استانی می‌تواند جهش تولید با مشارکت مردم را تسریع کند، اظهار داشت: متاسفانه تلخی‌های عدم تحقق اهداف برنامه ششم توسعه در کشور حس می‌شود و بر همین اساس باید در اجرای برنامه هفتم توسعه اهتمام ویژه‌ای داشته باشیم.

جعفر رحمانی در نشست تبیین مبانی و احکام برنامه هفتم توسعه کشور که با حضور معاون امور برنامه‌های توسعه امور برنامه‌ریزی سازمان برنامه و بودجه کشور و جمعی از معاونان برنامه و بودجه(طرح و برنامه) دستگاه‌های اجرایی در محل سالن اندیشه این سازمان برگزار شد؛ از نتایج اجرایی نشدن کامل برنامه ششم توسعه  مانند عدم تحقق رشد اقتصادی در دهه 90 شمسی سخن گفت.

وی در این نشست با بیان اینکه برنامه ششم توسعه کشور از برنامه‌های توسعه‌ای ناموفق کشور بود و تنها فقط 30 درصد از آن محقق شده است، افزود: اگر برنامه‌ای را به نحو احسن تدوین اما درست اجرا نکنیم، نتیجه آن کاهش سرمایه‌های اجتماعی و عدم اعتماد مردم نسبت به برنامه‌ریزی میان مدت و بلند مدت در کشور خواهد شد.

رحمانی ناترازی‌های انرژی و مالی در کشور را جدی خواند و گفت: برنامه هفتم توسعه با تغییر نگرش و به صورت مساله محور و با تاکید بر رشد فراگیر تدوین شده  و دو اصل اولویت‌بندی درست و سازوکار انگیزشی کارا و اثربخش در آن دیده شده است.

وی با تاکید بر اینکه همه مدیران استانی و مقامات کشوری در مقابل نسل آینده کشور مسئولیت دارند تا در پنج سال آینده ایرانی آبادتر بسازند، گفت: برنامه هفتم توسعه کشور متفاوت‌تر از سایر برنامه‌های توسعه‌ای قبلی در کشور است چرا که ضمن ایجاد انگیزه در افراد می‌تواند تحول در نظام اداری ایجاد کند و به تبع آن بسیاری از مشکلات و گرفتاری‌های مردم در پایان اجرای این برنامه مرتفع خواهد شد.

معاون آمار و برنامه‌ریزی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان یزد با اشاره به شعار سال و تحقق آن، جهش تولید با مشارکت مردم را تنها از مسیر پایبندی به اصول برنامه هفتم توسعه کشور امکان پذیر دانست و بیان داشت: نیاز داریم برای نقش دادن به مردم در رسیدن به رشد اقتصاد و جهش تولید، بار دیگر اعتماد را به آنان بگردانیم که این امر مستلزم تلاش جدی همگان است و استقرار جدی نظام درآمد- هزینه استانی می‌تواند نقش موثرتری به استان‌ها در 5 سال آینده بدهد.

رحمانی با بیان اینکه رشد اقتصادی در کشور کیک اقتصاد را بزرگتر کرده و موجب آن می‌شود که مردم بیشتری از آن منفعت ببرند، اظهار داشت: خوشبختانه دولت سیزدهم در ابتدا با نگاه ویژه به برنامه محوری در صدد اداره کشور به صورت عقلانی است و پیشران‌ها، مسائل بحران‌ساز و بسترها در برنامه هفتم توسعه به درستی دیده شده است.

وی با یادآوری اینکه استان یزد در برنامه محوری در کشور پیشرو بوده و تاکنون برنامه‌های تحولی زیادی همچون یزدِنوین، یزدِ بهره‌ور و یزدِ نوآور را تدوین و به مرحله اجرا گذاشته است، تاکید کرد: راهی جزء اینکه طبق برنامه اصولی و عقلانی در کشور و به تبع آن در استان شروع کنیم به اصلاح ساختارها و رفع ناترازی‌های موجود بپردازیم وجود ندارد.